Klinik kullanımı :
Haptoglobulinler, karaciğer tarafından üretilen glikoproteinlerdir ve
güçlü şekilde serbest hemoglobini bağlarlar. Düşük seviyeleri
intravasküler veya ekstravasküler hemoliz ile oluşur. Artmış
seviyeler ise akut veya kronik inflamatuar cevap, doku yıkımı ve
malignitelerde oluşur. Tek izole sonuç çok yararlı olmayabilir. Çünkü
geniş referans aralığı vardır. Hastanın önceki değerine oranla daha
düşük bir değer hemolitik süreci doğrulamak için kullanılabilir.
Yükseldiği durumlar
-Kollajen doku hastalıkları,
-Doku yıkımı ile seyreden hastalıklar,
-Nefrit,
-Pyelonefrit,
-Ülseratif kolit,
-Peptik ülser,
-Myokard enfarktüsü,
-Akut romatizmal hastalıklar,
-Akut ve kronik inflamasyonlar,
-Neoplastik hastalıklar,
-Kortikosteroid tedavi,
-Bilier obstrüksiyon.
Azaldığı durumlar
-In vivo hemoliz (hemoglobinopatiler, eritrosit membran defektleri,
otoimmün hemolitik hastalıklar, mekanik hemoliz, hipersplenizm),
-Transfüzyon reaksiyonları,
-Prostetik kalp hastalığı,
-SLE,
-Eritroblastozis fetalis,
-Hematomlar,
-Doku hemorajileri,
-Karaciğer hastalıkları,
-Östrojen tedavisi,
-Gebelik,
-Oral kontraseptif kullanımı.
Referans değerler
16 – 200 mg/dL
SI ünite dönüşüm katsayısı
x10=mg/L
İnterfere edici faktörler
-Devam eden enfeksiyonlar test sonuçlarının yanlış olarak yüksek
olmasına neden olur.
-Bazı ilaçlar artışa neden olur
(androjenler ve steroidler).
-Bazı ilaçlar azalmaya neden olur (klorpromazin, difenilhidramin,
indometazin, izoniazid, nitrofurantoin, oral kontraseptifler, kinidin,
streptomisin).